Η μητέρα είναι για όλους η πηγή της ζωής μας. Είναι το ιερότερο, το πιο αγαπημένο πρόσωπο για κάθε άνθρωπο στον κόσμο.
Η δεύτερη Κυριακή του Μαΐου έχει καθιερωθεί σαν η γιορτή της Μητέρας. Αντί για οποιοδήποτε άλλο εγκώμιο και οποιοδήποτε άλλο έπαινο είναι αρκετό να διαβάσει κανείς το υπέροχο ποίημα του Κώστα Κρυστάλλη για τη μητέρα του.
Αφιέρωσις στη μακαρία σκιά της μητρός μου Ιωάννας Δ. Κρυστάλλη
Μάνα μου! Έζης κι όλος μου χρυσός ήτον ο βίος.
Απέθανες΄ σκοτείνιασεν, έγινε μαύρος, κρύος.
Τι μ’ ωφελεί τον τάφο σου, τον έρημο, εμπρός μου
να βλέπω; Τι με ωφελούν τόσ’ αγαθά του κόσμου,
όταν με λείπη η στοργή κι η μητρική καρδία;
Όταν φιλάκι μητρικό με λείπει και θωπεία;
Τι μ’ ωφελεί μανούλα μου, στο μνήμα σου επάνω
να χύνω δάκρυα θερμά χωρίς να σε θερμάνω;
Ω Χάρε! Χάρε άσπλαχνε! Που στους θανάτους χαίρεις,
σκληρέ! Γνωρίζεις που κτυπάς; Γνωρίζεις πούθε παίρνεις;
Ω μάνα! Μες στον τάφο σου στεφάνι δάφνης κλάδου
σ αφήνω, πάρε! Δέξε το, πες το «Σκιαί του Άδου».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου