Η ΥΠΕΡΒΑΣΗ: ΑΓΩΝΙΑ ΚΑΙ ΑΝΑΣΤΑΣΗ

Του Γιάννη Γιώτη

Μαθηματικού

Αγαπώ μέσα στη χαρά της Ανάστασης

σημαίνει βάζω την ψυχή σε ότι κάνω, ενώ ψυχή δεν είναι η ξεχωριστή υπόσταση της κλασσικής φιλοσοφίας και της συμβατικής θρησκευτικότητας, είναι η ακατάστροφη, όσο και αν είναι πολλές φορές οδυνηρή, αυθυπέρβαση του Εγώ στο άπειρο της ελευθερίας του.

Μετά την Ανάσταση τα πάντα αποκτούν αξία και νόημα, κατ΄ εξοχήν η προσωπική μας ζωή ως διαδρομή αφύπνισης και απαλλαγής από τις φοβίες της ανασφάλειας, και τους εφιάλτες των συναισθημάτων μειονεξίας και κατωτερότητας. Δεν γίνεται πια να ζούμε για να ζούμε, αλλά για το νόημα της αυθεντικής ζωής.

Με την Ανάσταση του Χριστού μας, η πίστη φανερώνεται ελεύθερη προσφορά του εαυτού χωρίς κανένα αντίκρισμα. Η πίστη τούτη είναι η ίδια ένα θαύμα ως ψυχική μετάσταση από την λογική-αντικειμενική διαπίστωση στην αποκάλυψη.

Η Ανάσταση δεν είναι η νίκη επί του φυσικού θανάτου αλλά υπέρβαση του διαχωρισμού ανθρώπου και αιωνιότητας, είναι η πληρότητα της ύπαρξης μας ως δημιουργικό ξετύλιγμα του ιστορικού παρόντος.

Αναστημένος είναι όποιος βλέπει τον κόσμο όπως είναι χωρίς να ταυτίζεται με το θέαμα. Όχι ότι παρατηρεί εγωιστικά αφ΄ υψηλού , αλλά έχει βρει τον εαυτό του στην απλωσιά του απόλυτου, ελεύθερος από τα δεσμά της βαρύτητας.

Η μοναξιά είναι ο κίνδυνος που αναλαμβάνει όποιος πιστεύει.

Δεν μπορεί να πιστεύει όποιος επιβιώνει στην συνήθεια και την επανάληψη, στην ανιαρή κατάφαση των κοινών παρονομαστών.

Η πίστη οδηγεί προς τα μέσα και η προς τα μέσα κίνηση προκαλεί την αναπλαστική μεταβολή.

Αγάπη και πίστη αντισταθμίζουν το σκοτάδι των κενών της ύπαρξης μας.

«Αμαρτάνει» -αστοχεί όποιος δεν έχει το θάρρος να πραγματοποιήσει τον εαυτό του, δειλιάζει μπροστά στο άγνωστο και στραγγαλίζει την θέληση και την επιθυμία του παραδίδοντας σε άλλους το τιμόνι της ζωής΄ όποιος δέσμιος της εικόνας του δεν σέβεται τον εαυτό του και κάνει συνεχείς εκπτώσεις στην επιθυμία του για να μην διακινδυνεύει την σχέση του με τους τρίτους.

Όποιος σπάσει την πέτρα μέσα του και βρει την ζωή της αγάπης και της προσφοράς (στην κοινότητά του-στην ενορία του –στην οικογένειά του) έχει ανακαλύψει τη χαρά της Ανάστασης και δεν φοβάται τη φθορά και το θάνατο.

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

(Κουβεντιάζοντας για την Ανάσταση στο εκκλησάκι του Αη-λιά)

ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΙΩΤΗΣ