Του Κώστα Καραβίδα
Σαν σήμερα λοιπόν, 10 Ιουνίου 1944, οι ναζί κατακτητές μπήκαν στο μαρτυρικό Δίστομο και σκότωσαν μέσα σε λίγες ώρες 228 πατριώτες, εκ των οποίων 117 γυναίκες και 53 παιδιά κάτω των 16 ετών. Οι σφαγές επί αμάχων έγιναν ως αντίποινα για το μακέλεμα 40 Γερμανών το πρωί της ίδιας μέρας στο γειτονικό Στείρι από πατριώτες αντάρτες του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Η μανία των ανθρωποειδών ναζιστών υπήρξε τέτοια που οδήγησε σε μαζική σφαγή με χαρακτηριστικά τοπικού ολοκαυτώματος. Να σημειωθεί ότι μέχρι σήμερα δεν έχουν δοθεί αποζημιώσεις από το γερμανικό κράτος στα θύματα, καθότι απαιτείτο η παρέμβαση του ελληνικού δημοσίου στα διεθνή διακστήρια, κάτι που μέχρι πρότινος πεισματικά το ελληνικό κράτος αρνείτο!!
Η εφετινή επέτειος βέβαια συμπίπτει και με την ασφυκτική πίεση των Γερμανών να αποδεχτεί η χώρα μας ένα νέο δανειακό πακέτο για να εξοφλήσει τόκους από το δυσθεώρητο χρέος της που ποτέ δεν θα μάθουμε πως διαμορφώθηκε. Παράλληλα συμπίπτει και με την ανιστόρητη εξέλιξη μιας ολοένα και αυξανόμενης συμπόρευσης Ελλήνων (ή Ελληναράδων καλύτερα) με τις φάλαγγες των ροπαλοφόρων της Χρυσής Αυγής.
Πόσα πολλά μαθήματα από μια λεπτομέρεια της ιστορίας λοιπόν. Στους πονηρούς καιρούς μας, ας αφουγκραστούμε την πολύπαθη ιστορία του τόπου μας, που μόνο εκείνη μπορεί να δώσει συντεταγμένες ως ασφαλής οδηγός για το παρόν και το μέλλον. Και ως Ηπειρώτες, ας θυμηθούμε σήμερα πάλι, το Κομμένο, τη Μουσιωτίτσα, το Μεσοβούνι, τους Λιγγιάδες, τους πρόκριτους της Παραμυθιάς και γιατί όχι, αν και σε μικρότερη έκταση, το Νικολίτσι και την Κρανιά, που υπέστησαν την άνιση βία των κατακτητών. Και ας οργανώσουμε έτσι το νου και τη δράση μας σ' αυτή την ύπουλη στροφή της ιστορίας μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου