Οι φωνές αυτές δυναμώνουν καθώς βλέπουν την κρίση που ζούμε, αλλά και την μεγάλη διαφορά τιμών από τον παραγωγό στον καταναλωτή, αλλά και το παράδειγμα της πατάτας τελευταία.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η ελιά. Οι ελιές πουλιούνται στο Νικολίτσι, στον Γαλατά κλπ προς 0,80 λεπτά το κιλό (περίπου), τόσο τις αγοράζει ο έμπορος. Στην συνέχεια τις βλέπουμε στο όποιο Σούπερ Μάρκετ προς 4,00 ευρώ το κιλό (περίπου). Λέει ο άλλος δικαιολογημένα τώρα: «Οι ελιές για να έρθουν στα Λέλοβα από την Ντάρα ή από τον Γαλατά δηλαδή στα 2-4 χιλιόμετρα παίρνουν αύξηση 500%. Αν όμως οι ίδιοι οι παραγωγοί τις πούλαγαν στην λαϊκή, τότε και οι παραγωγοί θα τις πουλούσαν περισσότερο (οπότε θα κέρδιζαν), αλλά και οι καταναλωτές θα τις αγόραζαν πολύ φτηνότερα (οπότε κι αυτοί θα κέρδιζαν)». Το κέρδος δηλαδή θα ήταν πολύ μεγάλο για τις δύο πλευρές.
Το απλό ερώτημα λοιπόν είναι: «Γιατί να μη λειτουργεί μια λαϊκή στα Λέλοβα, όπου όλη η Λάκκα θα κατεβαίνει κάτω για να αγοράσει φτηνά προϊόντα, σε καιρό κρίσης μάλιστα που δεν περισσεύουν χρήματα ούτε για ψώνια»;
Μια λαϊκή δεν έχει μόνον ελιές. Με εξαίρεση την Πρέβεζα, που είναι από τις ελάχιστες πόλεις της Ελλάδας που δεν έχει λαϊκή, στην λαϊκή έρχονται οι ίδιοι οι παραγωγοί και πουλάνε τα προϊόντα τους χωρίς την μεσολάβηση του εμπόρου, χωρίς δηλαδή την επιβάρυνση του 500% που παίρνουν οι ελιές και άλλα είδη. Στην λαϊκή πουλιέται κάθε είδους φρούτο και λαχανικού και η λειτουργία της θα είναι επιπλέον κίνητρο για να αυξηθεί η παραγωγή τους, αφού βλέποντας τις πωλήσεις των, οι ίδιοι οι Λακκιώτες θα αυξήσουν την παραγωγή τους, θα βγάλουν οι ίδιοι περισσότερα έσοδα αλλά και οι καταναλωτές θα έχουν αντίστοιχη ωφέλεια.
Δράκος Χαράλαμπος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου