του Χαράλαμπου Δράκου
Στις φετινές αποκριές, την Κυριακή 26 Φλεβάρη, η κεντρική αγορά του Θεσπρωτικού γέμισε με κόσμο. Βοήθησε κι ο καιρός κι όλοι κατέβηκαν στην αγορά. Η παρέλαση ήταν άρτια οργανωμένη και πολύ καλή. Την αποκριά τίμησαν με την παρουσία τους ο δήμαρχος Ζηρού κ. Γιολδάσης, η πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου κ. Ιατρού και άλλοι σύμβουλοι, πρόεδροι Τ.Κ., Φορείς και όλος ο λαός του Λελόβου και της ευρύτερης περιοχής.
Το πρώτο γκρουπ της σχολής χορού του Μορφωτικού Συλλόγου με τις πολύχρωμες και εξαίρετες χορεύτριές του. Με τις ακριβείς και γεμάτες χάρη κινήσεις τους εντυπωσίασαν και καταχειροκροτήθηκαν.
ΕΟΠΥΥ (Εθνικός Οργανισμός Παροχής Υπηρεσιών Υγείας). Παρουσιάζεται η Υγεία στις μέρες μας.
Ένας ασθενής πάνω στην καρέκλα οδηγείται στο χειρουργείο... Μόλις τον βάζουν κάτω οι γιατροί, άλλος ψάχνει για το μαχαίρι, άλλος για το οξυγόνο, άλλος για τις γάζες, άλλοι του βάζουν ορούς και ο ασθενής τελικά, βλέποντας τι γίνεται, …δραπετεύει (οι γιατροί ψάχνουν τα υλικά στο σκέτς, γιατί τους λείπουν υλικά από τα νοσοκομεία). Τρέχουν λοιπόν οι γιατροί, …συλλαμβάνουν τον ασθενή και τον οδηγούν με την βία πάλι στο …χειρουργείο. Τον βάζουν κάτω, του ρίχνουν κι ένα αναισθητικό …σπρέι και τον …χειρουργούν.
Στο κοντινό μας πλάνο η ταμπέλα της νοσοκόμας έγραφε: «ΕΟΠΥΥ - Συγχώνευση Νοσοκομείων και Τρελοκομείων».
Από τις καλύτερες εικόνες το άρμα της Τύριας. Θέμα τους είχαν την Μέρκελ, τον Σαρκοζί και τους άλλους της παρέας τους… Παρέα και η διαφήμιση με το χωριάτικο λουκάνικο («ομορφάντρα…».
Λαμπαδοφορία. Οι μασκαράδες ετοιμάζονται να περάσουν στο χωριό κρατώντας τους αναμμένους φανούς.
Λαμπαδηδρομία, λαμπαδοφορία το λέγαμε παλιά. Το Σάββατο, την προηγούμενη μέρα της Αποκριάς, όταν σκοτεινιάσει καλά γίνεται η λαμπαδοφορία. Τα παιδιά, κυρίως, αλλά και μεγάλοι, περνάνε τους κεντρικούς δρόμους του χωριού κρατώντας πάνω σε μικρά παλούκια (ξύλινα κονταράκια του ενός περίπου μέτρου) ένα τενεκεδάκι που μέσα του έχει φωτιά. Στο τενεκεδάκι υπάρχει ένα στουπί με πετρέλαιο που καίει, ή άλλοι έχουν φανούς με φιτίλι που είναι αναμμένο, και έτσι όλη η ομάδα από καμιά εικοσαριά και πλέον άτομα περιφέρεται σαν …κινούμενες φωτιές. Είναι ένα έθιμο που σε άλλους θυμίζει το διώξιμο των παγανών, σε άλλους θυμίζει να ετοιμαστούν για την ερχόμενη αποκριά κλπ.
Πιο παλιά, κατ’ άλλους, αυτή η φωτιά συμβόλιζε και την σπίθα-φωτιά της επερχόμενης επανάστασης. Για να μη αναγνωρίζονται οι Έλληνες, από τους Τούρκους, εύρισκαν ευκαιρία μεταμφιεσμένοι με τις μάσκες να μιλάνε πιο ελεύθερα ο ένας στον άλλο, να βρίσκονται όλο μαζί (ακόμη κι αυτοί που ήσαν υπό …παρακολούθηση, και να σχηματίζουν ομάδες μεγάλες για να πούνε τα δικά τους, που τον καιρό της τουρκοκρατίας ήταν η επανάσταση. Ακόμη παραπέρα και τα θέματά τους τότε είχαν αλληγορικό νόημα.
Στις φετινές αποκριές, την Κυριακή 26 Φλεβάρη, η κεντρική αγορά του Θεσπρωτικού γέμισε με κόσμο. Βοήθησε κι ο καιρός κι όλοι κατέβηκαν στην αγορά. Η παρέλαση ήταν άρτια οργανωμένη και πολύ καλή. Την αποκριά τίμησαν με την παρουσία τους ο δήμαρχος Ζηρού κ. Γιολδάσης, η πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου κ. Ιατρού και άλλοι σύμβουλοι, πρόεδροι Τ.Κ., Φορείς και όλος ο λαός του Λελόβου και της ευρύτερης περιοχής.
Η κεντρική αγορά του Θεσπρωτικού γέμισε από κόσμο. Ο κόσμος ξεφάντωσε με την παρέλαση των καρναβαλιστών και γέλασε ξεχνώντας προς στιγμή τα προβλήματα του καιρού μας.
Άλλο γκρουπ σταματάει στην πλατεία και κάνει τους χορούς του. Τα πειράγματα, τα γέλια, οι φαρσοκωμωδίες έχουν την τιμητική τους σήμερα.
Ένας ασθενής πάνω στην καρέκλα οδηγείται στο χειρουργείο... Μόλις τον βάζουν κάτω οι γιατροί, άλλος ψάχνει για το μαχαίρι, άλλος για το οξυγόνο, άλλος για τις γάζες, άλλοι του βάζουν ορούς και ο ασθενής τελικά, βλέποντας τι γίνεται, …δραπετεύει (οι γιατροί ψάχνουν τα υλικά στο σκέτς, γιατί τους λείπουν υλικά από τα νοσοκομεία). Τρέχουν λοιπόν οι γιατροί, …συλλαμβάνουν τον ασθενή και τον οδηγούν με την βία πάλι στο …χειρουργείο. Τον βάζουν κάτω, του ρίχνουν κι ένα αναισθητικό …σπρέι και τον …χειρουργούν.
Στο κοντινό μας πλάνο η ταμπέλα της νοσοκόμας έγραφε: «ΕΟΠΥΥ - Συγχώνευση Νοσοκομείων και Τρελοκομείων».
Λαμπαδοφορία
Λαμπαδηδρομία, λαμπαδοφορία το λέγαμε παλιά. Το Σάββατο, την προηγούμενη μέρα της Αποκριάς, όταν σκοτεινιάσει καλά γίνεται η λαμπαδοφορία. Τα παιδιά, κυρίως, αλλά και μεγάλοι, περνάνε τους κεντρικούς δρόμους του χωριού κρατώντας πάνω σε μικρά παλούκια (ξύλινα κονταράκια του ενός περίπου μέτρου) ένα τενεκεδάκι που μέσα του έχει φωτιά. Στο τενεκεδάκι υπάρχει ένα στουπί με πετρέλαιο που καίει, ή άλλοι έχουν φανούς με φιτίλι που είναι αναμμένο, και έτσι όλη η ομάδα από καμιά εικοσαριά και πλέον άτομα περιφέρεται σαν …κινούμενες φωτιές. Είναι ένα έθιμο που σε άλλους θυμίζει το διώξιμο των παγανών, σε άλλους θυμίζει να ετοιμαστούν για την ερχόμενη αποκριά κλπ.
Πιο παλιά, κατ’ άλλους, αυτή η φωτιά συμβόλιζε και την σπίθα-φωτιά της επερχόμενης επανάστασης. Για να μη αναγνωρίζονται οι Έλληνες, από τους Τούρκους, εύρισκαν ευκαιρία μεταμφιεσμένοι με τις μάσκες να μιλάνε πιο ελεύθερα ο ένας στον άλλο, να βρίσκονται όλο μαζί (ακόμη κι αυτοί που ήσαν υπό …παρακολούθηση, και να σχηματίζουν ομάδες μεγάλες για να πούνε τα δικά τους, που τον καιρό της τουρκοκρατίας ήταν η επανάσταση. Ακόμη παραπέρα και τα θέματά τους τότε είχαν αλληγορικό νόημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου