Κάποιο βραδάκι, με μια καλή παρέα, αποφασίσαμε να βγούμε μια περαντζάδα στην παραλία της Πρέβεζας, για να ξεφύγουμε από τον καταιγισμό
των φορομέτρων της Αθήνας και εν πάση περιπτώση να ξεσκάσουμε λίγο βρε παιδάκι μου! Κάναμε τη βόλτα μας στο ωραίο πλακόστρωτο, ιδέα του δημάρχου Νίκου Γιαννούλη, αλλά ολοκληρωμένο από το δήμαρχο Δήμητρη Ταμπούρη, να είναι καλά ο άνθρωπος που έμεινε και ένα έργο της προκοπής σε αυτόν τον ρημαδοτόπο, και για να μην τα πολυλογώ, αποφασίζουμε να «ρουφήξουμε» ένα ποτάκι σε μία από τις πιο «in» καφετέριες της πόλης μας, πλησίον του δημαρχείου -παρεπιπτώντος, κ. Μπαïλη μην ξεφτιλίζετε το μόνο εθνικό σύμβολο που μας έχει απομείνει για να μας θυμίζει κάποτε κάποτε την ένδοξη ιστορία και καταγωγή μας. Μιλάω για την εικόνα της ελληνικής σημαίας που κυμάτιζε ξεσκισμένη, λερή και ανεμοδαρμένη στη βάση του κεντρικού ιστού του δημαρχείου. Αυτό συνέβη την προηγούμενη εβδομάδα-. Και επανέρχομαι μετά από αυτή την εμβόλιμη παρατήρηση.Όσον αφορά λοιπόν την καφετέρια του γνωστού επιχειρηματικού παράγοντα της πόλης μας, που αν μη τι άλλο το κράτος και το δημόσιο οφείλει να τον ευγνωμονεί ως ένα ακόμη μεγάλο ευεργέτη, βλέπε Ζάππας, Ζωσιμάδες, Αβέρωφ-Τοσίτσας, Χατζηκώστας, καμία σχέση, δώρισε νοικιάζοντας για ένα ευτελές αντίτιμο, εδώ γελάμε, στον κεντρικότερο δρόμο της πόλης, ένα υπερσύγχρονο κτίριο, στην τοπική φοροεισπρακτική ραχοκοκαλιά του ελληνικού δημοσίου, τη Δ.Ο.Υ Πρέβεζας, που άκουσον άκουσον, μέχρι και ο τότε υπουργός ή υφυπουργός οικονομικών , δεν θυμάμαι, είχε έρθει για τα εγκαίνια. Όλοι τότε, τοπικοί και κεντρικοί άρχοντες, ήταν πολύ υπερήφανοι, γι’ αυτό το κατόρθωμα, να στεγάσουν μία δημόσια υπηρεσία σε ένα υπερπολυτελές ιδιωτικό κτίριο, για το οποίο πληρώνει ακόμη ο φουκαριάρης ο λαουτζίκος. Και διερωτώμαι: «Πού είναι αυτό το πολυσυζητημένο διοικητήριο, με το οποίο εκατομμύρια ευρώ θα εξοικονομούνταν από τα ενοίκια των διάσπαρτων δημόσιων υπηρεσιών; Αλλά πώς να εξυπηρετήσουμε τους ημέτερους;». Πάλι ξεχάστηκα, επανέρχομαι στο περιστατικό. Είναι πολλά βλέπετε τα στραβά και τα ανάποδα.
Έτσι, αφού παραγγείλαμε το ποτό μας, περιμέναμε, μαζί με αυτά, εκτός από το μεζέ, να έρθει και ο λογαριασμός με μορφή απόδειξης, αλλά…, πού απόδειξη. Σκεφτήκαμε ότι θα τη φέρει μετά, με την πληρωμή. «Αποκλείεται να μην κόψει απόδειξη», είπα ο αφελής. «Την ώρα που οι περισσότεροι –γράφω οι περισσότεροι γιατί υπάρχουν κι αυτοί που δεν πληρώνουν επειδή δεν έχουν πραγματικά τα απαραίτητα χρήματα κι αυτοί που δεν πληρώνουν τις υποχρεώσεις τους προς την Ελλάδα συστηματικά- πληρώνουμε την έκτακτη εισφορά, τη στιγμή που πληρώνουμε χαράτσι για το σπιτικό μας, νταβατζιλίκι κανονικό, μέσω Δ.Ε.Η, την ώρα που η Ελλάδα βουλιάζει στα χρέη που μας φόρτωσαν κάποια λαμόγια, μέσα του αυτός ο επιχειρηματίας, θα έχει κάποιο ίχνος ευσυνειδησίας και θα αποδώσει αυτό τον έρημο Φ.Π.Α στο κράτος, στον ελληνικό λαό, δεν μπορεί θα το κάνει». Έλα όμως που ήρθε η ώρα για πληρωμή και τζίφος. Ούτε απόδειξη, αλλά ούτε καν μια δικαιολογία. Και λένε οι ιθύνοντες εγκέφαλοι του οικονομικού επιτελείου, ότι εγώ έπρεπε να την απαιτήσω την απόδειξη. Από την άλλη όμως σκέφτηκα και τον έρημο το σερβιτόρο, «τι μου φταίει αυτός; Ό,τι του λέει το αφεντικό, αυτό κάνει. Ένα μεροκάματο ήρθε να βγάλει για να ζήσει και το πιο πιθανό να είναι και ανασφάλιστος».
Έτσι είπα και μέσα μου φούντωσα και οργίστηκα και γι’ αυτό τα γράφω όλα αυτά. Ε, δεν πάει άλλο, όλοι αυτοί που τόσα χρόνια έτρωγαν και βολεύονταν από το πολιτικόκοινωνικό κατεστημένο, πρέπει να πληρώσουν πραγματικά. Δεν είναι δυνατόν να φοροδιαφεύγεις κ. τάδε, όταν ο υπόλοιπος ελληνικός λαός στενάζει κι εσύ εκμεταλλεύεσαι την ανάγκη του για διασκέδαση, έτσι ώστε να ξεφύγει λίγο από τα καθημερινά του προβλήματα. Πού είναι ο μηχανισμός ελέγχου; Μόνο οι μικρομεσαίοι είναι τελικά το πρόβλημα; Τι λέτε εσείς; Αυτός που παίρνει 500 και 600 ευρώ, βούλιαξε την Ελλάδα; Δεν το πιστεύω.
ΑΝΤΙΔΡΩ-ΑΝΤΙΔΡΟΥΜΕ-ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΕ
Ο Πρεβεζαίος ήρως, Οδυσσεύς Ανδρούτσος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου