Γράφει η ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Σαββατόβραδο στην Βουλιαγμένης. Ζεστό αεράκι.Πολλά αυτοκίνητα με κανονική ροή της κυκλοφορίας. Χαλαρά πρόσωπα στο τιμόνι. Χαμόγελα στους συνεπιβάτες. Όλα καλά και ήρεμα μετά από μία ημέρα που οι περισσότεροι από εμάς την πέρασαν πλάι στο κύμα. Με μία μπύρα και ένα τάβλι. Με ένα φραπέ και λίγα φρούτα. Με τα παιδιά να μην έχουν εγκαταλείψει, ούτε για ένα λεπτό τα δροσερά νερά της θάλασσας. Με μία αίσθηση ότι επιτέλους έχουμε διακοπές ,όσο και ολιγοήμερες να είναι. Με την ψευδαίσθηση ότι τα βάσανα κρύφτηκαν σε ένα συρτάρι και τα βάσανα μας πήρανε παράταση για λίγο. Θα τα αντιμετωπίσουμε ,τώρα διασκεδάζουμε. Η μουσική στο διαπασών αλλά κανείς δεν ενοχλείται. Το αεράκι παίρνει τα τραγούδια και τα σκορπάει παντού χωρίς να εκνευρίζει κάποιον. Έχουμε όλοι καλή διάθεση και σε λίγο θα φτάσουμε στα σπίτια μας να βγάλουμε την αλμύρα από τα σώματα μας. Και αύριο μέρα είναι και μπορούμε να δείξουμε την ίδια χαλαρή διάθεση απέναντι στους διπλανούς μας. Ξέρουμε τι μας γίνεται αλλά θέλουμε για λίγο, να ξεχάσουμε, τα χάλια μας.
Δίπλα από το αυτοκίνητο μας πέρασε μία νεανική πομπή. Τέσσερα μηχανάκια, παπάκια στην ουσία, με αγόρια και κορίτσια σε πολύ χαλαρή διάθεση. Κανείς τους δεν φορούσε κράνος. Το πρώτο μηχανάκι έκανε και σούζες, στην λεωφόρο Βουλιαγμένης, χωρίς να κρατεί το τιμόνι. Τα χέρια του σχημάτιζαν άτυπα φτερά που ανέμιζαν και το κορίτσι πίσω του ξετρελαμένο με το άφοβο παλικάρι. Τον λεβέντη που με το έτσι θέλω έβαζε σε κίνδυνο την ζωή του και την δική της. Με μια αυτοπεποίθηση που ξεπερνούσε αυτή του έμπειρου κασκαντέρ.
Θόλωσε το μυαλό μου. Θυμήθηκα αυτά που αντιμετωπίζω καθημερινά στο ΚΑΤ. Τα παλικάρια που σακατεύονται επειδή δεν φοράνε κράνος και κάνουν σούζες .Τα ΄΄ τολμηρά ΄΄ και άμυαλα νιάτα αυτής της χώρας. Είδα ,σαν αστραπή τις στατιστικές της τροχαίας που τονίζουν ότι η πλειοψηφία των ατυχημάτων με τα δίκυκλα γίνονται με τα μηχανάκια μικρού κυβισμού. Θυμήθηκα πόσες φορές έχω μαλώσει τους γονείς που ενδίδουν στα παρακάλια των σπλάχνων τους και τους αγοράζουν μηχανάκια. Θυμήθηκα πόσο ακριβά μπορείς να ΄΄πληρώσεις΄΄ μία έξοδο με την παρέα σου. Δυστυχώς πάντα η Τροχαία απουσιάζει τόσο σε ότι αφορά στους ελέγχους για το κράνος όσο και για την ταχύτητα των δίκυκλων.
Πλησίασα, με το αυτοκίνητο, το παλικάρι και του φώναξα ότι το ΚΑΤ είναι σε ευθεία γραμμή και ότι είναι στο χέρι του να πάει μόνος του ή …να τον πάνε.
http://sardelas.blogspot.com/
Δίπλα από το αυτοκίνητο μας πέρασε μία νεανική πομπή. Τέσσερα μηχανάκια, παπάκια στην ουσία, με αγόρια και κορίτσια σε πολύ χαλαρή διάθεση. Κανείς τους δεν φορούσε κράνος. Το πρώτο μηχανάκι έκανε και σούζες, στην λεωφόρο Βουλιαγμένης, χωρίς να κρατεί το τιμόνι. Τα χέρια του σχημάτιζαν άτυπα φτερά που ανέμιζαν και το κορίτσι πίσω του ξετρελαμένο με το άφοβο παλικάρι. Τον λεβέντη που με το έτσι θέλω έβαζε σε κίνδυνο την ζωή του και την δική της. Με μια αυτοπεποίθηση που ξεπερνούσε αυτή του έμπειρου κασκαντέρ.
Θόλωσε το μυαλό μου. Θυμήθηκα αυτά που αντιμετωπίζω καθημερινά στο ΚΑΤ. Τα παλικάρια που σακατεύονται επειδή δεν φοράνε κράνος και κάνουν σούζες .Τα ΄΄ τολμηρά ΄΄ και άμυαλα νιάτα αυτής της χώρας. Είδα ,σαν αστραπή τις στατιστικές της τροχαίας που τονίζουν ότι η πλειοψηφία των ατυχημάτων με τα δίκυκλα γίνονται με τα μηχανάκια μικρού κυβισμού. Θυμήθηκα πόσες φορές έχω μαλώσει τους γονείς που ενδίδουν στα παρακάλια των σπλάχνων τους και τους αγοράζουν μηχανάκια. Θυμήθηκα πόσο ακριβά μπορείς να ΄΄πληρώσεις΄΄ μία έξοδο με την παρέα σου. Δυστυχώς πάντα η Τροχαία απουσιάζει τόσο σε ότι αφορά στους ελέγχους για το κράνος όσο και για την ταχύτητα των δίκυκλων.
Πλησίασα, με το αυτοκίνητο, το παλικάρι και του φώναξα ότι το ΚΑΤ είναι σε ευθεία γραμμή και ότι είναι στο χέρι του να πάει μόνος του ή …να τον πάνε.
http://sardelas.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου