• Μια μεγάλη εκστρατεία διάσωσης των πλατανιών από την ασθένεια του «μεταχρωματικού έλκους» που ευθύνεται για τη νέκρωση εκατοντάδων δέντρων έχει ξεκινήσει και στην Ήπειρο.
Με ενέσεις θανατώνουν τα άρρωστα φυτά, προκειμένου να μην μεταδοθεί ο μύκητας απ’ τον οποίο έχουν προσβληθεί και στα υπόλοιπα. Όμως, γίνονται και λάθη!
Για παράδειγμα, στο ποτάμι της Τύριας κόψανε άρρωστο πλάτανο και τον μετέφεραν στο Ελευθεροχώρι, απέναντι απ’ το σημείο, όπου έχει χωροθετηθεί το εργοστάσιο επεξεργασίας απορριμμάτων.
Κανονικά θα έπρεπε επί τόπου να καεί, καθώς υπάρχει κίνδυνος ο μύκητας να μεταδοθεί στις δρυς και στα υπόλοιπα δέντρα
Το πρώτο στάδιο στην αντιμετώπιση της ασθένειας που βάζει σε κίνδυνο και τα ελληνικά πλατάνια είναι η διάγνωση. Όσο πιο γρήγορα επισημανθεί το παθογόνο δέντρο σε μια περιοχή, τόσο πιο γρήγορα μπορεί να αντιμετωπισθεί ακόμα και να εξαλειφθεί.
Τα προσβεβλημένα δένδρα καθώς και τα γειτονικά τους που είναι ύποπτα προσβολής εκριζώνονται, αφού οι χημικές μέθοδοι αντιμετώπισης που έχουν εφαρμοστεί μέχρι σήμερα, αποδείχτηκαν αναποτελεσματικές.
Προληπτικά μέτρα
Επειδή ο θανατηφόρος μύκητας μεταδίδεται κυρίως μέσω των ανθρώπων, είναι δυνατόν να περιοριστεί με τη λήψη προληπτικών φυτοπροστατευτικών μέτρων. Σε πρώτη φάση, βασικό μέλημα των αρμοδίων παραγόντων είναι η αποφυγή της διασποράς του παθογόνου σε άλλες περιοχές. Παρεμποδίζεται η είσοδος της ασθένειας σε νέα σημεία, με την απαγόρευση διακίνησης φυτευτικού υλικού και ξύλου πλατάνου.
Τα διακινούμενα φυτά και ξύλα πλατάνου απαραίτητα ελέγχονται για την παρουσία του παθογόνου.
Εδώ θα πρέπει να σημειωθεί ότι και η διακίνηση ξύλου πλατάνου από τα προσβεβλημένα δένδρα, για καυσόξυλα ή άλλες χρήσεις, ενέχει κίνδυνο διάδοσης και έχει απαγορευτεί. Το παραγόμενο ξύλο, καθώς και τα υπολείμματα της υλοτομίας, καταστρέφονται με καύση και συλλέγονται σε ειδικούς χώρους υγειονομικής ταφής.
Μεγάλη απειλή
H ασθένεια του «μεταχρωματικού έλκους» που απειλεί σοβαρά το μακροβιότερο δένδρο της ελληνικής χλωρίδας, είναι εισαγόμενη και μεταδίδεται με τη μεταφορά φυτευτικού υλικού και ξυλείας.
Πρόκειται για μια ασθένεια που νεκρώνει τόσο νεαρά δένδρα, όσο και υπεραιωνόβια. Δένδρα μικρής ηλικίας νεκρώνονται συνήθως σε χρόνο μικρότερο των δύο ετών, ενώ τα μεγαλύτερα μπορούν να επιβιώνουν για αρκετά χρόνια μετά την προσβολή τους, χωρίς όμως να αποφεύγουν τελικά τον θάνατο.
Στην Δωδώνη
Στην περιοχή της Δωδώνης Ιωαννίνων ένα από τα δένδρα που νεκρώθηκαν είχε διάμετρο περίπου τρία μέτρα και ηλικία μεγαλύτερη των 200 ετών! Μέσα στα ποτάμια και τους χειμάρρους η ασθένεια έχει ήδη διαδοθεί μέσω κορμών προσβεβλημένων νεκρών δένδρων, που σπάζουν και μεταφέρονται με το νερό, δημιουργώντας νέες εστίες προσβολής.
ΠΡΩΙΝΟΣ ΛΟΓΟΣ, ΗΛΙΑΣ ΜΑΚΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου