ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΗΠΕΙΡΟΥ: ΝΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΤΕΛΟΣ ΣΤΙΣ ΠΕΛΑΤΕΙΑΚΕΣ ΛΟΓΙΚΕΣ

Η βαθιά κρίση στην οικονομία της χώρας που συνδέεται με κρίση όλων των θεσμών της δημόσιας διοίκησης – και της αυτοδιοίκησης συμπεριλαμβανόμενης, πρέπει επί τέλους να μας οδηγήσει σε αλλαγή πλεύσης. Να αλλάξουμε παγιωμένες λογικές που μας έχουν κρατήσει πίσω. Μια από αυτές τις λογικές που οφείλουμε να αλλάξουμε είναι η βαθειά ριζωμένη ανοχή του πολίτη στις λογικές των «πολιτικών εξυπηρετήσεων». Μια από τις βασικές λογικές στη λειτουργία της σημερινής διοίκησης της Περιφέρειας.  Η πελατειακή αντιμετώπιση των πολιτών της: «Περάστε από το γραφείο για να εξυπηρετηθείτε».

Αυτή είναι δυστυχώς μια ανεκτή λογική και από τον πολίτη και είναι σίγουρα πιο «προχωρημένη» από την παλιά αντίληψη που η διοίκηση ζητούσε ως προϋπόθεση εξυπηρέτησης τεκμήρια περί «δικών μας παιδιών». Είναι όμως μια ολωσδιόλου αντιδημοκρατική λογική – βαθειά αντιλαϊκή αφού εξυπηρετείται κάθε φορά ο ένας σε βάρος των πολλών. Και είναι δυστυχώς η κυρίαρχη λογική προσέγγιση για τη σημερινή διοίκηση της Περιφέρειας – μάλιστα αποτελεί το «δυνατό της χαρτί»!!

Ας δούμε όμως ποιο αποτέλεσμα παράγει: Κάθε φορά εξυπηρετείται ο ένας σε βάρος του συνόλου. Επιλέγονται και επικρατούν τα συμφέροντα του συνομιλητή του πολιτικού προϊστάμενου. Όμως τότε ποιος διασφαλίζει τα συμφέροντα του συνόλου, αν όχι οι θεσμοί της εκλεγμένης διοίκησης της Περιφέρειας;

Η λογική αυτή προσέγγιση για να μπορεί να «λειτουργήσει» έχει μια προϋπόθεση: Να μην υπάρχουν δεσμεύσεις υπέρ των πολλών – ώστε να είναι λυμένα τα χέρια να εξυπηρετηθεί κάθε φορά όποιος προσέλθει στη διοίκηση. Αυτό δικαιολογεί πλήρως και την απέχθεια της σημερινής διοίκησης απέναντι σε όποιο δεσμευτικό προγραμματισμό – απέναντι σε όποιους κανόνες και συμφωνημένες αρχές.

Από αυτή τη λογική πηγάζει η εμμονή της διοίκησης της Περιφέρειας να μην λειτουργούν τα συλλογικά όργανα. Δεν είναι τυχαίο το ότι το Περιφερειακό Συμβούλιο σχεδόν δεν παίζει κανένα ρόλο, αφού δεν έρχεται κανένα ουσιαστικό θέμα για συζήτηση από τη διοίκηση – ούτε καν αυτά που ο νομοθέτης επιβάλλει. Αυτή η απαξίωση είναι ακόμη πιο έντονη στην Οικονομική Επιτροπή: Ο Περιφερειάρχης και πρόεδρός της δεν θέτει σχεδόν κανένα θέμα σε διάλογο έχοντας την πλειοψηφία – υπονοώντας ότι κανένα μέλος της πλειοψηφίας δε «δικαιούται» να έχει γνώμη διαφορετική από τη δική του. Οπότε τίθεται τυπικά το ερώτημα στην αντιπολίτευση αν έχει αντίρρηση με τις εισηγήσεις σε κάποια θέματα  - απλά και μόνο για να καταγραφεί στα πρακτικά. Άρα έχουμε ένα όργανο που λειτουργεί μόνο για να επικυρώνει την απόφαση του επικεφαλής. Ένα όργανο που σε διάρκεια μιας ώρας «ξεπετάει» πάνω από τριάντα θέματα. Ένα τέτοιο όργανο που ποτέ δεν απέρριψε ή τροποποίησε κάποια από τις χιλιάδες εισηγήσεις – είναι φανερό ότι συνειδητά δεν λειτουργεί!! Το γιατί είναι αυτονόητο: Για να λειτουργεί απρόσκοπτα η λογική της «ενός ανδρός αρχής».

Είναι όμως δυνατό αυτή η λογική,  που ο περιφερειάρχης επιβάλλει τη δική του γνώμη και άποψη χωρίς δεσμεύσεις – συχνά χωρίς να τηρούνται ούτε καν τα προσχήματα – ούτε καν οι νόμοι, οι οποίοι ερμηνεύονται ως «γραφειοκρατικά εμπόδια», να χαίρει επιβεβαίωσης από την πλειοψηφία των πολιτών; Για να αλλάξουμε αυτή την αντίληψη και τη στάση μας απέναντί της πρέπει να καταλάβουμε που οδηγεί: Οποιοδήποτε οικονομικό συμφέρον που προϋποθέτει την απόφαση ή τη συμφωνία της Περιφέρειας, μπορεί με άνεση να συνδιαλέγεται με τον περιφερειάρχη και να «εξυπηρετείται». Για να το πούμε απλά, για να έχει π.χ. δουλειά ένας εργολάβος μπορεί με άνεση να ζητήσει από τη διοίκηση της Περιφέρειας να του δώσει ένα «εργάκι» για να συντηρηθεί – και το κάνει!! Τώρα αν το εργάκι αυτό είναι αυτό που έχει ανάγκη ο τόπος ή αν αυτό θα μπορούσε με μια ανοιχτή διαδικασία να εκτελεστεί με έκπτωση – και άρα με κέρδος απέναντι στα συμφέροντα των πολλών – ποιος νοιάζεται; Η ουσία είναι ότι έχουμε έναν ακόμη «ευχαριστημένο πελάτη», που ελπίζουμε ότι θα το θυμηθεί στις εκλογές!!

Με τέτοια αντίληψη δεν πρέπει να μας κάνει εντύπωση πως ενώ η Ήπειρος έχει κατρακυλήσει ξανά στην τελευταία θέση από τις Περιφέρειες της χώρας, ο εκφραστής της λογικής αυτής κρατάει θετική εικόνα για τον εαυτό του στην αντίληψη των πολιτών.

Όμως δεν φταίει κυρίως ο περιφερειάρχης – πρέπει να κατανοήσουμε ότι φταίει η δική μας αντίληψη που ευνοεί και «τρέφει» αυτή τη λογική. Μήπως οφείλουμε να το καταλάβουμε κάποτε;

Κώστας Αρβανίτης

Περιφερειακός Σύμβουλος, ΗΠΕΙΡΟΣ ΤΟΠΟΣ ΝΑ ΖΕΙΣ